آمارهای امیدوارکننده
اوضاع کرونا در ایران آرام گرفته است و حالا به‌جای روزهای تلخ مردادماه که حتی مرگ 709هموطن در یک روز به‌دلیل ابتلا به ویروس منحوس ثبت شد، هر روز منتظر آمار تلفات کمتر از روز قبل هستیم. روز دوشنبه بعد از 660روز تعداد آمار تلفات روزانه کرونا در ایران به 21نفر رسید که دستاورد بزرگی است. همچنین تعداد بیماران تازه شناسایی‌شده از بیش از 50هزار نفر در روز که مردادماه امسال رقم خورد، حالا به رقم‌های زیر دوهزار نفر رسیده است. ابتدای هفته جاری بود که اعلام شد در روز جمعه گذشته نیز 1002بیمار جدید شناسایی شده‌اند که نشان‌دهنده دستاوردهای بزرگ در عرصه مدیریت کرونایی کشور است، اما این سوال برای بسیاری از مردم وجود دارد در شرایطی که جهان در آغاز سال نوی میلادی در تب‌وتاب امیکرون می‌سوزد، چطور کرونا در کشور ما وضعیت باثباتی یافته است؟ برای این پاسخ باید مروری بر عملکرد وزارت بهداشت و درمان در دولت سیزدهم و مقایسه آن با برخی اقدامات پیشگیرانه در دولت دوازدهم داشت.
ساماندهی بازار با قیمت‌گذاری ترجیحی
علی جواهری / افزایش قیمت مواداولیه تولید داخل طی سال‌های 1397 تا 1399 در برخی اقلام حتی به 300 تا 800درصد نیز رسیده که فاصله قابل‌ملاحظه‌ای با میانگین نرخ تورم در سایر بخش‌های صنعتی دارد. به همین دلیل، در طول سال‌های گذشته سیاست‌گذاران برای پایین ماندن قیمت دارو حمایت‌های مختلفی از این صنعت داشته‌اند؛ تخصیص ارز دولتی و ممنوعیت یا محدودیت واردات داروها یا مواد اولیه‌ای که مشابه تولید داخل دارند، از جمله این حمایت‌هاست که با هدف تضمین دسترسی بیماران به اقلام دارویی انجام شده است. باوجوداین، به نظر می‌رسد به جای آنکه تنها مردم از این حمایت‌ها سود ببرند، سود حاصل از تخصیص ارز دولتی، به جیب مافیا و دلالان نیز می‌رود. با وجود تخصیص ارز دولتی به این صنعت و علی‌رغم تاکیدات قانونی مبنی‌بر قیمت‌گذاری کالاهای مشمول ارز دولتی، متاسفانه محصولات این شرکت‌ها تاکنون قیمت‌گذاری نشده و ماحصل آن شیب تند افزایش قیمت مواد اولیه دارویی بوده که درنهایت به گران شدن دارو و افزایش پرداخت از جیب مردم منجر شده است، اما سوال اینجاست که ارز 4200تومانی چه بلایی بر سر بازار دارویی کشور آورده است و راهکار خروج از این شرایط چیست؟
