هر چه پیش آید، خوش آید
چرا سریال جدید سروش صحت خاص و متفاوت است؟
هر چه پیش آید، خوش آید
زهرا بقولی‌زاده/ سروش صحت یکی از کارگردان‌های خوش‌فکر و محبوب مجموعه‌های کمدی تلویزیون است که از سال ۷۶ تا ۹۸ به‌عنوان نویسنده، بازیگر و کارگردان با این رسانه همکاری داشت و در این مدت مخاطبان بسیاری، انتظار آغاز برنامه‌های او را می‌کشیدند تا برای لحظاتی خود را در دنیای شیرین قصه‌ها و کاراکترهای جذاب و ملموسی که خلق کرده بود، رها کنند. از آخرین همکاری سروش صحت با تلویزیون در مقام کارگردان حدود چهار سال می‌گذرد و او آخرین‌بار در ماه رمضان سال ۱۴۰۰ به‌عنوان مجری برنامه «کتاب‌باز» در قاب تلویزیون دیده شد که بعد از حدود پنج سال اجرا در این برنامه با تماشاگران علاقه‌مند به کتاب که در طول این سال‌ها با او و میهمانانش همراه شده بودند، خداحافظی کرد و برخلاف همه وعده‌وعیدها برای ادامه این برنامه پرمخاطب تا امروز از آن خبری نشده است. حالا او همه تجربیات موفقش را در ساخت سریال‌های کمدی با خود به شبکه نمایش خانگی آورده و به‌تازگی پخش آنلاین مجموعه جدید کمدی او با عنوان «مگه تموم عمر چند تا بهاره» از فیلیمو آغاز شده است که به این واسطه مروری بر آثار این هنرمند و ساخت سریال جدیدش در شبکه نمایش خانگی خواهیم داشت.
از نویسندگی تا شبکه نمایش خانگی
سروش صحت، نویسنده، کارگردان، بازیگر و طنزپرداز سینما و تلویزیون است که در سال 1344 در اصفهان به دنیا آمد. او در سال ۶۳ به‌عنوان دانشجو وارد تهران شد و در رشته رادیولوژی (کاردانی) و پس از آن شیمی کاربردی و آلودگی و حفاظت از محیط زیست دریا تا دوره کارشناسی ارشد پیش رفت.
شروع فعالیت هنری او از سال 1377 در سریال طنز جنگ 77 به کارگردانی مهران مدیری بود. او در مورد بازی در این سریال می‌گوید که اتفاقی با مهران مدیری آشنا شد و برای نویسندگی با او صحبت کرد. مهران مدیری از سروش صحت می‌خواهد که در مجموعه‌اش بازی کند و این‌گونه بود که وارد حرفه بازیگری شد و در این برنامه، نویسندگی را نیز تجربه کرد. نخستین فیلمی که سروش صحت در آن ایفای نقش کرد، فیلم «شراره» در سال1377 بود. این تجربه موفق به همکاری‌های بعدی او با مهران مدیری و دیگر سازندگان آثار طنز و کمدی منجر شد و او را به‌صورت حرفه‌ای وارد ژانر کمدی کرد و در این مسیر پیش برد. در همین زمان سیامک شایقی از او برای ایفای نقش در فیلم سینمایی «شراره» دعوت کرد و به این ترتیب دروازه سینمای ایران برای ورود او به‌عنوان بازیگر باز شد.
صحت با پشتوانه دو دهه نویسندگی و کارگردانی آثار پرمخاطب تلویزیونی، نخستین فیلم سینمایی خود را در سال 97 با عنوان «جهان با من برقص» در ژانر کمدی درام جلوی دوربین برد که دستاورد آن، کسب سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم فجر بود.
سروش صحت بعد از تجربه موفق ساخت نخستین فیلم سینمایی خود، سریالی برای شبکه نمایش خانگی ساخت که این مجموعه با عنوان «مگه تموم عمر چند تا بهاره» به مسائل و مشکلات جوانان پرداخته و همچون همیشه بازیگران جدیدی را به مخاطبان معرفی کرده است که سابقه تئاتری دارند. ساخت این مجموعه کمدی با تهیــــه‌کننـــدگی محمـــــدرضــــا تخت‌کشیان بیش از یک سال به طول انجامید و اکنون پخش آنلاین آن از فیلیمو قابل دسترس است.
«مگه تموم عمر چند تا بهاره»
سریال طنز و کمدی «مگه تموم عمر چند تا بهاره» از تاریخ 25 خرداد 1402 در شبکه نمایش خانگی پخش شد. در این سریال بازیگرانی همچون آناهیتا افشار، اردشیر کاظمی، بهاره افشاری، بیژن بنفشه‌خواه، پژمان جمشیدی، حمید لولایی، علی مصفا، قدرت‌الله ایزدی، کاظم سیاحی، گیدا ویشکی، محمد نادری، هوتن شکیبا و وحید آقاپور به‌عنوان بازیگران اصلی به ایفای نقش می‌پردازند و این سریال جزو سریال‌های پربازیگر به‌شمار می‌رود؛ چراکه در این سریال به‌طور قابل‌توجهی با بازیگران مهمانی که در آن ایفای نقش می‌کنند، مواجهیم.
در داستان «مگه تموم عمر چند تا بهاره»، مخاطب شاهد زندگی آرام اعضای خانواده ربانی است که با ورود ناخواسته یک مار، پیدا شدن یک نسخه خطی نفیس و یک حفره اسرارآمیز دچار تحولاتی می‌شود.این سریال با گذشت حدود دو ماه از پخش، بازخوردهای مثبت و منفی بسیاری را به سمت خود جذب کرده است؛ اما به جرأت می‌توان گفت به‌واسطه اینکه خلاف جریان اصلی سریال سازی است با سلیقه مخاطب عام فاصله دارد.
یکی از نکات مثبت این سریال، انتخاب بازیگران آن است؛ چراکه سروش صحت در انتخاب بازیگران خود همیشه سورپرایزهایی برای مخاطب دارد و در اینجا نیز به جز مجید یوسفی و حضور موفقیت‌آمیز او، دیگر بازیگران سریال نیز که چهره‌های کمتر شناخته شده‌ای هستند، به‌خوبی در نقش خود ظاهر شده‌اند که از جمله دلایل حضور مؤثر و درست بازیگران، دیالوگ‌های آنها است که این موضوع نشان از قدرت بالای نویسندگی سروش صحت دارد. صحت را می‌توان جزو نویسندگان قوی در حوزه طنز نام برد که با بررسی آثارش نشان داده نویسنده خوبی است. او با نگارش دیالوگ‌های منطبق با شخصیت‌های داستانش توانسته کاری کند که همه چیز واقعی‌تر از مستند به نمایش دربیاید. در واقع با ایجاد یک فضای سورئال و تئاتری در سریال، سعی در باورپذیر کردن روایت داستان دارد که تاکنون نیز توانسته است این اتفاق را رقم بزند.
این کارگردان با دعوت و حضور بازیگران قدیمی و پیشکسوت کمدی و طنز کشور که این روزها خبر کمتری از آنها می‌شنویم نیز ادای دین کرده و سعی کرده با دادن نقش‌هایی کوتاه، از آنها به‌خوبی یاد کند که این اقدام صحت نیز جای تقدیر دارد.
حال و هوای سرخوشانه و وودی آلنی صحت
سروش صحت سعی کرده در سریال خود به دنبال پاسخی برای پرسشی که در عنوان سریال کرده، باشد. «مگه تموم عمر چند تا بهاره» این عنوان به این موضوع اشاره دارد که عمر کوتاه انسان ارزش غم و غصه خوردن ندارد. او در این سریال به دنبال پاسخی است به نگرانی‌هایی که این روزها در زندگی همه ما جای دارد و هرچند پاسخی نیست که بتوان آن را به همه مردم و جامعه تعمیم داد و تا حد زیادی فاز روشنفکری در آن وجود دارد؛ اما با وجود تلاش برای باورپذیری قصه و استفاده از بازیگران بنام، بعضا شاهد حضور شخصیت‌های بلاتکلیفی هستیم که ثبات اخلاقی پایداری ندارند و با شلوغ‌کاری، توهین و تحقیر، سعی در لعاب‌دادن به سریال داشته‌اند به‌نحوی‌که بیننده به‌رغم انتظار برای تماشای داستانی کمدی و طنزگونه، مدام مجبور به تماشای پرخاشگری‌های شخصیت‌های داستان است و نه‌تنها قادر به دریافت پیام آموزنده از سمت سازندگان نیست، بلکه القاکننده حس خشم نیز خواهد شد و چیزی برخلاف رسالت عنوان سریال را برای مخاطب به ارمغان خواهد آورد. این سریال با توسل به شخصیت‌های خوب و بازیگران حرفه‌ای خود پیش می‌رود و سعی در جذب مخاطب دارد؛ اما رویکردی که تا اینجای داستان شاهدیم، همان رویکرد هرچه پیش آید خوش آید است! این روند می‌تواند در چند قسمت نخستین سریال قابل‌پذیرش باشد؛ اما با پیشروی داستان و پخش چند اپیزود دیگر، انتظار می‌رود سریال به یک انسجامی برسد.
سریال صحت سریالی سرخوشانه با ایده‌های نابی است که از یک ذهن خلاق بیرون می‌آید . آدم‌هایی که به سختی می‌توان آنها را در واقعیت جستجو کرد؛ در مرزی میان خیال و واقعیت. شاید شبیه رباعیات خیام که در لحظه و «آن» سیر می‌کرد و قدر لحظه داشتن را تذکر می‌داد و چیزی شبیه رویاهای رئال وودی آلن.
میکس کمدی
در سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره» که سروش صحت در مقام نویسنده و کارگردان آن حضور دارد، اینطور به نظر می‌رسد که ما با یک سریال مستقل و داستان واحد رو‌به‌رو نیستیم؛ بلکه صحت با تلفیق و ترکیب سریال‌های موفق و نیمه‌موفق سال‌های گذشته خود همچون سریال «شمعدونی»، «لیسانسه‌ها» و «پژمان» سعی در خلق اثری جدید کرده است و با مدد تجربیات حاصل از دیگر آثار خود تلاش کرده مخاطب را با ساخته جدیدش همراه کند.
هر چند که در سریال‌های مذکور نیز انتقادهای بسیاری به سبک رفتاری کاراکترها و شخصیت‌پردازی آنها شده بود؛ اما با این وجود این کارگردان بی‌توجه به آسیب‌های اجتماعی حاصل از این نوع فیلم‌سازی بر همان مدار قبلی حرکت کرده و در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد. حال باید منتظر ماند با پخش ادامه این سریال، نظر منتقدان و مخاطبان چگونه خواهد بود و باید دید این سریال تا چه اندازه می‌تواند سلیقه مخاطبان را اقناع کند!
