چرا به قالیباف رأی بدهیم؟
رأی دادن علاوه بر اینکه جزو تکالیف و حقوق شهروندی است، کنشی است که بخشی از هویت ما را به نمایش می‌گذارد. هر ورقه رأی که به صندوق ریخته می‌شود، بیانگر میزان درک سیاسی، بصیرت، قدرت تحلیل، نگرش سیاسی، احساسات، خواسته‌ها و نخواسته‌های ماست. رأی ما نشان می‌دهد که می‌خواهیم در چهار سال آینده چه اتفاقاتی در کشورمان رخ دهد و دولتمردان از چه اقداماتی پرهیز کنند و یا حتی ممانعت به عمل آورند. در پاسخ به این سوال که چرا محمدباقر قالیباف را اصلح می‌دانیم، می‌توان به دو دسته از دلایل اشاره کرد الف: دلایل ایجابی ب: دلایل سلبی. در مورد دلایل ایجابی در شماره‌های پیشین مطالبی تقدیم مخاطبان ارجمند شد. لذا در اینجا به اختصار به چند مورد از دلایل سلبی اشاره می‌شود.
1نفی دروغ و فریبکاری: مهم‌ترین رقیب قالیباف در انتخابات، دروغ و بی‌صداقتی است. ملت به قالیباف رأی می‌دهند تا دروغگویان بر مسند قدرت ننشینند. متأسفانه نامزدهایی که در این انتخابات تلاش می‌کنند با ادبیات کوچه بازاری وانمود کنند که صداقت دارند و از جنس مردم‌اند، مورد حمایت دروغگو‌ترین احزاب و جریانات سیاسی کشور قرار دارند و می‌خواهند سرنوشت ملت بزرگ ایران را به دروغگویان واگذار کنند. مرور گذشته نشان می‌دهد که اصلاح‌طلبان از کمترین صداقت در گفتار و عملکرد برخوردار بوده‌اند؛ در سال 1376 با شعار شایسته‌سالاری روی کارآمدند اما وقتی دولت را در دست گرفتند، برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی، رؤسای هر یک از ستادهای تبلیغاتی رئیس‌جمهور منتخب در هر شهرستان را به عنوان فرماندار همان شهرستان منصوب کردند. در برخی شهرستان‌ها یک دامپزشک را که رئیس ستاد بود، فرماندار کردند و این اقدام با اعتراض مردم مواجه شد اما ترتیب اثر ندادند. استخدام‌های شرکتی را گسترش دادند تا بستگان خود را بدون آزمون به کار بگیرند. در مجلس ششم برای مشکلات مردم هیچ اعتراضی نکردند اما به خاطر رد صلاحیت خودشان تحصن کردند. برای توافق برجام نشان لیاقت به همراه 700 سکه (5.6 کیلوگرم طلای 24عیار) دریافت کردند اما وقتی این سند نیم‌بند توسط قلدرها پاره شد، مسئولیت آن را نپذیرفتند و دوگانه «دیپلماسی میدان) را اختراع کردند تا قهرمانان ملی را شریک جرم خود كنند.
2 نه به قانون‌گریزی: اصلاح‌طلبان به عنوان یکی از مجموعه‌های رقیب قالیباف، از قانون دم می‌زنند اما هر گاه میان قانون و منافع شخصی‌شان تضاد پیش می‌آید، قانون را به پای منافع فردی و باندی قربانی می‌کنند. در سال‌های 1376 تا 1384 هرگاه نتوانستند از راه قانونی حرف خود را به کرسی بنشانند، به شورش خیابانی روی آوردند بعد هم مدعی شدند که هر 9 روز یک بحران برای دولتشان ایجاد شده است در حالی که آغازگر بسیاری از این بحران‌ها خودشان بودند. در سال 88 به جای تمکین به قانون، آشوب را برگزیدند. در سال‌های 1392 تا 1400 بسیاری از قوانین راهبردی مانند قانون مالیات‌های مستقیم برای حفظ منافع گروه‌های خاص معطل ماند؛ بر اساس آیین‌نامه تبصره ۲ ماده ۱۶۹ قانون مالیات‌های مستقیم و اصلاحات و الحاقات بعدی آن، مقرر شده بود، از ابتدای سال ۱۳۹۸ صاحبان مشاغل از پایانه فروشگاهی استفاده کنند اما از تعداد ۱۱۰ هزار نفر صاحبان حرف و مشاغل صرفا ۴۵ هزار و ۵۰۰ نفر در سامانه مالیاتی ثبت‌نام کردند.(گزارش تفریغ بودجه سال1398) در همین انتخابات نیز هنجارشکنی را پیشه خود ساخته‌اند؛ روی آنتن زنده تلویزیون میکروفون متعلق به بیت‌المال را پرتاب و به ملت بزرگ ایران توهین می‌کنند. راستی مگر کارشناس برنامه چه گفته بود که مشاور نامزد اصلاح‌طلبان به کنش غیراخلاقی روی آورد؟ او فقط گفته بود شما قوانین استخدامی را رعایت نکردید، همین و بس. آیا گفتن یک واقعیت باید باعث بی‌احترامی به ملت شود؟ آیا نامزد محترم اصلاح‌طلبان در صورت پیروزی در انتخابات می‌خواهد همین افراد را به مناصب کلیدی بگمارد؟ یادمان باشد سه سال پیش در همین کارزار انتخاباتی، به دروغ، آیت‌الله رئیسی را 6 کلاسه خطاب کردند اما او صبورانه تحمل کرد تا نظم مناظره حفظ شود و آب در دل ملت ایران تکان نخورد و دشمنان ملت از تفرقه ما خشنود نشوند.
3 نه به افراطی‌گری و نگرش تک‌بعدی: کشور ما در چهار دهه گذشته (و حتی در کل تاریخ معاصر) از افراط و تفریط ضربه‌های فراوان خورده‌است. دوگانه‌هایی مانند اولویت توسعه سیاسی یا اقتصادی، اولویت فرهنگ یا اقتصاد، ستیز با دنیا یا تسلیم در برابر نظام سلطه، اقتصاد دولتی یا حراج اموال دولت به نام خصوصی‌سازی، سیاست درهای باز تجاری یا سیاست جایگزینی واردات، اولویت توسعه یا تقدم عدالت، رفتارهای متضاد و دوگانه با هنرمندان، متخصصان و سایر گروه‌های اجتماعی و ده‌ها دوگانه دیگر؛ سیاست خارجی ستیزه‌جویانه پرونده هسته‌ای ایران را به شورای امنیت منتقل کرد و اقتصاد ملی را با زیان‌های جبران‌ناپذیر مواجه کرد.
سیاست خارجی التماسی نیز هشت سال فرصت و انرژی کشور را هدر داد. ویژگی‌های شخصیتی و عملکرد نامزدهای شش‌گانه ریاست‌جمهوری نشان می‌دهد که تعادل در سیاست با انتخاب هیچ‌یک از آنها به جز محمدباقر قالیباف محقق نمی‌شود. اگر می‌خواهیم از وضع فعلی عبور کنیم، به ناچار باید در هر یک از این دوگانه‌ها به یک نقطه تعادل برسیم و تعادل با مدیران رشدنیافته، تک‌بعدی، دم‌دمی مزاج و نامتعادل برقرار نمی‌شود.
4 برای شکست دشمنان ملت: قالیباف هدف بزرگترین هجمه‌های دشمنان نظام است؛ در این روزها کارشناس‌نماهای عقده‌ای شبکه‌های ماهواره‌ای که هر کدام به نوعی از ملت ایران سیلی خورده و طرد شده‌اند، با تمام قوا به میدان آمده‌اند و مجریان بدنام این شبکه‌ها نیز همه خشم و نفرت خود را به کار گرفته‌اند تا به هر قیمتی جلوی ریاست‌جمهوری قالیباف را بگیرند، پس تکلیف ملت با هر گرایشی مشخص است. شهید محمدابراهیم همت در زمان جنگ گفته بود: «هرگاه در مناطق جنگی راه را گم کردید، ببینید توپخانه دشمن کجا را می‌کوبد، همان‌جا جبهه خودی است» ما ملت ایران در هر شرایطی کنار هم بوده‌ایم و هیچ‌گاه دشمنان کنار ما نبوده‌اند.
آن زمانی که جوانان این مرز و بوم با بمب‌های حاوی گاز خردل هدف قرار می‌گرفتند و ریه‌هایشان تکه‌پاره می‌شد، دشمنان ما حتی از فروختن بند پوتین به رزمندگان ما خودداری می‌کردند. دشمن در هر شرایطی دشمن است و نباید از او انتظار دوستی داشت، مهم این است که ملت عزیز و فرهیخته ایران با استفاده از هوش و ذکاوت مثال‌زدنیِ خود اهداف پشت‌پرده این تخریب‌ها را رصد کنند و در زمین دشمن بازی نکنند.
انسان‌های بزرگ و توانمند دشمنان زیادی دارند، دشمن داشتن فی‌نفسه چیز بدی نیست، مهم این است که چه کسانی با ما دشمنی می‌کنند. دشمن صدام، ملت ستمدیده عراق، ملت بزرگ ایران و همه آزادی‌خواهان جهان بودند اما دشمنان امام علی(ع) مشتی جاهل، حیله‌گر، قدرت‌طلب و بی‌دین بودند.
لذا مردم ایران اسلامی برای حفظ هنجارهای اجتماعی و حمایت از حریم خانواده‌ها به منتشرکنندگان این اکاذیب نه می‌گویند تا حوزه سیاست به ابتذال کشیده نشود و صاحبان زر و زور نتوانند برای رسیدن به منافع نامشروع خود از خانواده‌ها و دختران معصوم دیگران مایه بگذارند. به امید پیروزی حق و حقیقت و سربلندی همیشگی ملت همه چیز تمام ایران.
