تلاش برای تحمیل گفتمان افراطی به مجلس؟
برخی تحلیلگران معتقدند موج پیامک‌های سازمان‌یافته نه‌تنها علیه قالیباف، بلکه در راستای تحمیل یک گفتمان افراطی به فضای مجلس است. گفتمانی که با شعارهایی مانند «نه به قالیباف»، «مجلس انقلابی‌تر»، یا «شفافیت آرا» درصدد دوقطبی‌سازی فضای سیاسی کشور است. بااین‌حال، ترکیب فعلی مجلس و تجربه نمایندگان نشان می‌دهد که بدنه پارلمان به چنین افراط‌گرایی‌هایی چندان گرایش ندارد.
قالیباف در آستانه انتخابات هیأت‌ رئیسه مجلس از سه جبهه به‌ شدت تحت فشار قرار گرفته است: نخست، محافل رسانه‌ای و سیاسی خارج از مجلس که با سازماندهی حملات تبلیغاتی تلاش می‌کنند چهره او را تخریب کنند؛ دوم، برخی جریان‌های رادیکال درون مجلس که قالیباف را به مماشات با دولت و اعتدال در سیاست‌ورزی متهم می‌کنند و سوم، گروه‌هایی که با انگیزه‌های انتخاباتی یا سهم‌خواهی محفلی، در پی تغییر تراز مدیریتی مجلس‌اند. در همین راستا، انتقادهایی که به قالیباف درباره لوایحی چون حجاب یا تصویب پالرمو مطرح می‌شود، نه صرفا نقدهای محتوایی، بلکه بخشی از پروژه‌ای هماهنگ است که هدف آن حذف او از رأس مجلس با ابزارهای رسانه‌ای، تهدیدآمیز و جناحی است.
 
قالیباف همچنان گزینه نخست اکثریت
با وجود تلاش‌ها برای کاهش آرای قالیباف و القای فضای دوگانه، اظهارات نمایندگان حاکی از آن است که وی همچنان از حمایت بخش مهمی از بدنه پارلمان برخوردار است. شخصیت سیاسی او که تلفیقی از مدیریت اجرایی، کارآمدی ساختاری و تعامل با نهادهای حاکمیتی است، مزیت مهمی برای ریاست مجلس در سال پایانی دوره یازدهم محسوب می‌شود. در نهایت، فضای سیاسی کنونی مجلس بیش از آنکه تحت‌تأثیر شعارهای سطحی قرار گیرد، به سمت تصمیم‌گیری‌های عقلانی و مبتنی بر تجربه می‌رود. موج تخریب‌های بیرونی نه‌تنها نتوانسته اراده نمایندگان را بشکند، بلکه در بسیاری موارد موجب همبستگی بیشتر بدنه مجلس برای حفظ استقلال خود و حمایت از چهره‌ای با سابقه مانند قالیباف شده است.