وقتی «عدالت» قربانی «سیاست» می‌شود
جواد بخشی الموتی/ استاد دانشگاه
درحالی‌که میلیون‌ها انسان در نوار غزه در آتش جنگی نابرابر و بی‌امان می‌سوزند، دولت ایالات متحده با طرحی موسوم به «آتش‌بس موقت» به صحنه بازگشته است؛ موقت بودن سیاست‌های ایالات متحده در برابر ملت‌های دیگر امر جدیدی نیست و آنها همواره با تغییر سیاست‌ها مشکلات بزرگی برای ملت‌های مختلف از اوکراینی‌ها گرفته تا مظلومان غزه به وجود آورده‌اند.
کشتار بی‌سابقه یک ملت در نوار غزه چیزی جز نتیجه حمایت‌های آمریکا از رژیم غاصب نیست. طرح جدید آتش‌بس که نه نشانه‌ای از عدالت در آن یافت می‌شود و نه گامی برای پایان واقعی خشونت هم درد مردم مظلوم غزه را درمان نخواهد کرد. رژیم صهیونیستی که کارنامه‌ای خونین در جنایت علیه غیرنظامیان و کشتار سیستماتیک کودکان، زنان و سالمندان دارد با این طرح موافقت کرده، چراکه آن را به‌مثابه فرصتی برای بازسازی وجهه سیاسی و نظامی خود می‌بیند، نه عقب‌نشینی از مسیر جنایت.
آتش‌بس ۶۰ روزه‌ای که از سوی آمریکا و متحدانش پیشنهاد شده، بیش از آنکه طرحی برای صلح باشد، ابزاری برای زمان‌خرید سیاسی و بازآرایی نظامی صهیونیست‌هاست. حماس که در خط مقدم مقاومت مردم فلسطین ایستاده، با نگاهی واقع‌گرایانه اعلام کرده این طرح نه به محاصره غزه پایان می‌دهد، نه تضمینی برای خروج نظامیان صهیونیستی از سرزمین‌های اشغالی ارائه می‌کند و نه از انتقال آزادانه کمک‌های بشردوستانه پشتیبانی واقعی حکایت دارد، اما همه این موارد مانع از پذیرش آتش‌بس آمریکایی - صهیونیستی نیست و حماس برای آسایش موقت و نسبی مردم غزه موافقت خود را اعلام کرده است.
رژیم کودک‌کش صهیونیستی و تداوم جنایت ساختاری
نباید فراموش کرد آنچه امروز در غزه در جریان است، یک درگیری نظامی معمولی نیست؛ بلکه تداوم پروژه‌ای استعماری، نژادپرستانه و پاک‌سازی قومی است که از بدو شکل‌گیری رژیم صهیونیستی بر پایه اشغال و حذف ملت فلسطین طراحی شده است. جنایت‌های این رژیم در غزه به‌ویژه کشتار سیستماتیک کودکان و استفاده گسترده از بمب‌های ممنوعه، دیگر از مرزهای فاجعه گذشته و به جنایات جنگی آشکار بدل شده است.
درحالی‌که میلیون‌ها انسان در نوار غزه در آتش جنگی نابرابر و بی‌امان می‌سوزند، دولت ایالات متحده با طرحی موسوم به «آتش‌بس موقت» به صحنه بازگشته است؛ موقت بودن سیاست‌های ایالات متحده در برابر ملت‌های دیگر امر جدیدی نیست و آنها همواره با تغییر سیاست‌ها مشکلات بزرگی برای ملت‌های مختلف از اوکراینی‌ها گرفته تا مظلومان غزه به وجود آورده‌اند. کشتار بی‌سابقه یک ملت در نوار غزه چیزی جز نتیجه حمایت‌های آمریکا از رژیم غاصب نیست. طرح جدید آتش‌بس که نه نشانه‌ای از عدالت در آن یافت می‌شود و نه گامی برای پایان واقعی خشونت هم درد مردم مظلوم غزه را درمان نخواهد کرد. رژیم صهیونیستی که کارنامه‌ای خونین در جنایت علیه غیرنظامیان و کشتار سیستماتیک کودکان، زنان و سالمندان دارد با این طرح موافقت کرده، چراکه آن را به‌مثابه فرصتی برای بازسازی وجهه سیاسی و نظامی خود می‌بیند، نه عقب‌نشینی از مسیر جنایت.
آتش‌بس ۶۰ روزه‌ای که از سوی آمریکا و متحدانش پیشنهاد شده، بیش از آنکه طرحی برای صلح باشد، ابزاری برای زمان‌خرید سیاسی و بازآرایی نظامی صهیونیست‌هاست. حماس که در خط مقدم مقاومت مردم فلسطین ایستاده، با نگاهی واقع‌گرایانه اعلام کرده این طرح نه به محاصره غزه پایان می‌دهد، نه تضمینی برای خروج نظامیان صهیونیستی از سرزمین‌های اشغالی ارائه می‌کند و نه از انتقال آزادانه کمک‌های بشردوستانه پشتیبانی واقعی حکایت دارد، اما همه این موارد مانع از پذیرش آتش‌بس آمریکایی - صهیونیستی نیست و حماس برای آسایش موقت و نسبی مردم غزه موافقت خود را اعلام کرده است.
رژیم کودک‌کش صهیونیستی و تداوم جنایت ساختاری
نباید فراموش کرد آنچه امروز در غزه در جریان است، یک درگیری نظامی معمولی نیست؛ بلکه تداوم پروژه‌ای استعماری، نژادپرستانه و پاک‌سازی قومی است که از بدو شکل‌گیری رژیم صهیونیستی بر پایه اشغال و حذف ملت فلسطین طراحی شده است. جنایت‌های این رژیم در غزه به‌ویژه کشتار سیستماتیک کودکان و استفاده گسترده از بمب‌های ممنوعه، دیگر از مرزهای فاجعه گذشته و به جنایات جنگی آشکار بدل شده است.
رژیم صهیونیستی نه‌تنها مسئول مستقیم مرگ ده‌ها هزار غیرنظامی بی‌دفاع است، بلکه با بمباران مکرر بیمارستان‌ها، مدارس، کاروان‌های امدادی و اردوگاه‌های آوارگان، نشان داده که هیچ مرزی برای توحش و قساوت قائل نیست. سکوت و یا همراهی غرب به‌ویژه آمریکا و برخی دولت‌های اروپایی با این رژیم غاصب، در واقع همدستی با جنایات اوست.
مسأله اصلی آن است که ظلم در فلسطین نه یک اتفاق لحظه‌ای، بلکه یک ساختار مداوم و سیستماتیک است. تا زمانی که ساختارهای قدرت بین‌المللی از جمله شورای امنیت، تحت سیطره قدرت‌های استعماری باقی بمانند، هیچ آتش‌بسی پایدار نخواهد بود. آنچه امروز به نام «طرح صلح» یا «توافق موقت» معرفی می‌شود، در عمل به معنای تعلیق موقت کشتار و سپس آغاز دور جدیدی از خون‌ریزی است. اگر چه در یک بازه زمانی نسل‌کشی متوقف می‌شود، اما با تجدید قوا دوره جدیدی از کشتار آغاز می‌شود.
کدام راه‌حل واقعی؟
آتش‌بس واقعی زمانی معنا خواهد داشت که:
1- محاصره غزه به‌طور کامل برداشته شود.
2- تمامی نیروهای اشغالگر از سرزمین‌های فلسطینی خارج شوند.
3- بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین مادری‌شان تضمین شود.
4- ساختارهای بین‌المللی، رژیم صهیونیستی را به‌عنوان مجرم جنگی تحت پیگرد قرار دهند.
۵- رژیم صهیونیستی با توجه به استفاده وحشیانه از تسلیحات نظامی با تحریم و محدودیت جدی مواجه شود.
بدون این مؤلفه‌ها هر توافقی نه صلح، بلکه مدیریت موقت ظلم و مشروعیت‌بخشی به اشغال خواهد بود.
فلسطین آزمون وجدان جهانی است. فلسطین آیینه‌ای است که سازمان‌های بین‌المللی باید در آن بنگرند و واقعیت خود را ببینند.
غزه روح رنجور انسانیت در صحنه واقعیت است. ملتی که دهه‌هاست در برابر اشغال، تحقیر و کشتار مقاومت کرده، نیازمند ترحم نیست؛ آنان خواستار عدالت‌اند. هر طرحی که بدون بازشناسی حق تاریخی، انسانی و سیاسی ملت فلسطین ارائه شود، صرفا خاک‌پاشی بر چشم حقیقت و تداوم پروژه فاجعه‌بار اشغال خواهد بود. زمان آن رسیده که جهان از فریب دیپلماسی‌های دروغین فاصله بگیرد و با صدایی رسا اعلام کند: فلسطین آزاد خواهد شد، زیرا ظلم نمی‌تواند تا ابد بماند.
