در پی محاصره شدید اسرائیل از زمان آغاز جنگ، نوار غزه با فاجعه‌ای انسانی مواجه شده که وحشتناک‌ترین جلوه‌اش را می‌توان در چهره کودکانی دید که از شدت گرسنگی پوست‌وبرگ شده‌اند و يك به يك در انتظار نوبت مرگ نشسته اند.
گزارش تصویری و مستند روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست در اين خصوص حاوی فیلم‌ها و تصاویر کودکانی است که بیشتر به اسکلت شبیه‌اند تا انسان؛ مادرانی را نشان می‌دهد که غم، ناتوانی و درماندگی بر چهره‌شان نقش بسته، چون توان سیر کردن شکم فرزندان‌شان را ندارند.
در این گزارش، تصاویر گرافیکی نیز منتشر شده که نحوه تأثیرگذارى کمبود انرژی و گلوکز را بر دستگاه گوارش و سایر اعضای بدن انسان نشان می‌دهد.

بر اساس داده‌های این گزارش:
 یک میلیون کودک از مجموع دو میلیون جمعیت غزه تقریباً هیچ دسترسی به غذا ندارند.
 سازمان ملل گزارش داده که یک‌سوم جمعیت غزه روزها را بدون غذا سپری می‌کنند.
 مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی به‌شدت افزایش یافته.

مدیر کل سازمان جهانی بهداشت، تدروس آدهانوم، وضعیت را در یک کنفرانس خبری چنین توصیف کرده:
«هیچ توصیفی دقیق‌تر از گرسنگی جمعی برای آنچه در غزه می‌گذرد، وجود ندارد. این یک فاجعه آشکار است.»

کامیون‌ها پشت مرز، گرسنگی درون شهر
در حالی که بیش از ۶ هزار کامیون حاوی غذا، آب و کمک‌های پزشکی متعلق به سازمان ملل در مرزهای ورودی به غزه متوقف شده‌اند، این نهاد بین‌المللی اعلام کرده که اسرائیل اجازه ورود این کاروان‌ها را نمی‌دهد.
گرچه یک مقام ارتش اسرائیل هفته گذشته مدعی شد که مشکل از سازمان ملل است و معابر باز هستند، اما استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل این ادعا را تکذیب و تأکید کرده:
«تنها طرفی که تصمیم می‌گیرد چه چیزی، چقدر و کی وارد غزه شود، اسرائیل است.»

وقتی گرسنگی بدن را می‌بلعد…
بدن انسان انرژی خود را از کربوهیدرات‌هایی دریافت می‌کند که به گلوکز تبدیل می‌شوند. با پایان یافتن ذخایر انرژی، بدن برای زنده ماندن شروع به “خوردن خود” می‌کند:
 ابتدا چربی‌ها سوزانده می‌شوند،
 سپس نوبت به عضلات می‌رسد،
 در مرحله بعد اندام‌های حیاتی یکی‌یکی از کار می‌افتند.
در کودکان، این فرایند سریع‌تر و مرگبارتر اتفاق می‌افتد، چون هم انرژی بیشتری نیاز دارند، هم ذخایر کمتری دارند:
 عضلات تحلیل می‌روند،
 دمای بدن تنظیم نمی‌شود،
 رنگ پوست می‌پرد، لثه‌ها خونریزی می‌کنند،
 سیستم ایمنی سقوط می‌کند، حتی با یک اسهال ساده بدن از پا درمی‌آید.

دستگاه گوارش اولین قربانی مستقیم گرسنگی است؛ ترشحات معده کاهش می‌یابد، معده جمع می‌شود و اشتها از بین می‌رود. اگر غذا به بدن بازگردد، باید بسیار آهسته و زیر نظر پزشک تغذیه شود، چون معده دیگر توان هضم عادی ندارد.
گرسنگی قلب و مغز را هم می‌کُشد
 قلب در اثر گرسنگی کوچک می‌شود، جریان خون کند شده، فشار کاهش می‌یابد و در موارد شدید قلب می‌ایستد.
ریه‌ها به‌تدریج از کار می‌افتند چون توان جذب اکسیژن پایین می‌آید.
مغز به‌شدت تحت تأثیر است، مخصوصاً در کودکان. انرژی پایین موجب آسیب‌های دائمی مغزی و اختلال در یادگیری و رشد فکری می‌شود.

طبق داده‌های یونیسف:
 حدود ۸۰٪ از قربانیان گرسنگی، کودکان هستند.
 فقط در دو هفته نخست جولای (تیر-مرداد)، بیش از ۵ هزار کودک از سوء‌تغذیه حاد نجات داده شده‌اند.

کمک‌های هوایی:کم‌اثر و خطرناک
گرچه اسرائیل اعلام کرده که اجازه ریزش هوایی کمک‌ها را داده، اما واشنگتن‌پست تأکید دارد که:میزان باری که یک هواپیما حمل می‌کند، بسیار کمتر از یک کامیون است.
همچنين افرادی که منتظر کمک‌های هوایی هستند، در معرض خطر مستقیم حمله قرار دارند.

گرسنگی:جنایتی فراتر از جنگ
الکس دی وال، کارشناس شناخته‌شده در حوزه قحطی و گرسنگی می‌گوید:
«بر خلاف بمباران، گرسنگی با پایان جنگ تمام نمی‌شود. گرسنگی یک قتل‌عام تدریجی است که حتی پس از پایان درگیری ادامه دارد.»