اسفندیار خدایی، کارشناس مسائل آمریکا در گفت‌وگو با «صبح نو» در خصوص روند وزارت جنگ و همچنین اظهارات پیت هگست، اظهارکرد: «اینکه چه چیزی گفته می‌شود تا چه چیزی عمل می‌شود، فاصله زیادی بین حرف و عمل وجود دارد و باید در عمل دید آیا آنچه گفته می‌شود، واقعا همان منظور است یا صرفا یک نمایش قدرت، مانند تغییر نام «وزارت دفاع» به «وزارت جنگ» برای ترساندن حریفان است.»
 از «دفاع» تا «جنگ»؛ تغییر اسم یا تغییر راهبرد؟
وی افزود: «همان ضرب‌المثل قدیمی که می‌گوید: «بهترین دفاع، حمله است» ترامپ می‌خواهد از همین موضع عمل کند. در واقع، راهبرد ترامپ همواره همین بوده است.»
کارشناس مسائل آمریکا تصریح کرد: «اما اینکه چقدر موفق بوده جای خود دارد. ترامپ در اکثر درگیری‌ها موفقیت چندانی نداشته است. در جنگ تجاری با چین، ترامپ به نتیجه‌ای نرسید. جنگ تجاری با کشورهای دیگر ازجمله اروپا نیز به جایی نرسید.
 حتی حرف‌هایی مانند اینکه کانادا ایالت پنجاه‌و‌یکم آمریکا می‌شود، محقق نشد. درباره گرینلند هم کاری انجام نشد. در کانال پاناما نیز اتفاق خاصی نیفتاد. تغییر نام «خلیج مکزیک» به «خلیج آمریکا» هم کار بزرگی نبود.»
 جنگ‌های کوتاه‌مدت، گزینه مورد علاقه آمریکا
خدایی یادآور شد: «تنها جایی که ترامپ توانسته حرکتی انجام دهد، ایران بوده است. در مورد صحبت‌های «پیت هکست» که در ادامه اظهارات ترامپ درباره تغییر نام «وزارت دفاع» به «وزارت جنگ» بود، او نیز از همین ادبیات استفاده کرده است؛ اینکه «بهترین دفاع، حمله است» و ما نباید از کشتار و جنگ بترسیم. او می‌گوید وقتی اسم وزارتخانه ما «دفاع» باشد، همیشه در موضع ضعف هستیم، ولی اگر «جنگ» باشد، دیگران بیشتر روی ما حساب باز می‌کنند.»  وی تصریح کرد: «البته این دیدگاه نظامی‌گرایانه باید تغییر کند. ترامپ همواره به این افتخار می‌کرد که در چهار سال اول ریاست‌جمهوری‌اش، آمریکا وارد هیچ جنگی نشد و نیم‌نگاهی هم به جایزه صلح نوبل داشت، اما همه این‌ها می‌توانند با تغییر استراتژی ترامپ دگرگون شوند.»
 
حملات هوایی و نمایش قدرت
کارشناس مسائل آمریکا افزود: «بااین‌حال، آمریکا معمولاً وارد جنگ‌های طولانی‌مدت نمی‌شود، مگر اینکه تحلیل‌ها نشان دهد که جنگ، کوتاه‌مدت، کم‌هزینه و با احتمال بالای پیروزی است؛ نه مانند جنگ‌های عراق و ویتنام که به باتلاقی برای آمریکا 
تبدیل شدند.» 
خدایی اظهارکرد: «مثلا آمریکا نمی‌تواند به هند فشار زیادی وارد کند، چون هرچه فشار بیشتر شود، هند بیشتر به سمت چین متمایل می‌شود و این به ضرر آمریکاست. همین‌طور درباره کشورهای دیگر؛ هرچه بیشتر فشار بیاورد، آن کشورها بیشتر به بلوک شرق متمایل می‌شوند و این به نفع آمریکا نیست.»  وی اضافه کرد: «در نتیجه، آمریکا بیشتر به ‌دنبال حرکات نمایشی و جنگ‌های کوتاه‌مدت است؛ به‌ویژه حملات هوایی.»