درحالیکه ادامه دور هشتم مذاکرات وین بهمنظور رفع تحریمها علیه ایران از روز دوشنبه ۱۳دیماه در شهر وین از سر گرفته شده است، اخیرا برخی رسانههای غربی با هدف تحتفشار قرار دادن ایران مدعی شدهاند که برای دستیابی به توافق نهایی در وین ضربالاجل تعیین شده است.
پایگاه خبری پولیتیکو به نقل از برخی «مقامهای نزدیک به مذاکرات» مدعی شده که پنجره مذاکرات تا پایان ماه ژانویه یا اوایل ماه فوریه بسته خواهد شد؛ البته پولیتیکو به نقل از منابعی دیگر هم عنوان کرد که هیچ تاریخ ثابتی درخصوص زمان توافق در نظر گرفته نشده. از سوی دیگر، دیپلماتهای سه کشور اروپایی هفته پیش در بیانیهای با بیان اینکه نمیخواهند برای مذاکرات «ضربالاجلهای ساختگی» تعیین کنند، اعلام کردند که برای حصول توافق «چند هفته زمان» وجود دارد و نه چند ماه.
در همین ارتباط «سعید خطیبزاده» روز دوشنبه در نشست هفتگی با خبرنگاران در ارزیابی از آینده مذاکرات خاطرنشان کرد: الان بسیار زود است بتوانیم قضاوت کنیم که آمریکا و سه کشور اروپایی با این دستورکار واقعی آمدند که متعهد شوند به تمامی ابعاد رفع تحریم. توافقهایی را در دور هفتم داشتیم و در چند روز اول دور هشتم پیشرفتهایی را داشتیم و این منوط به این است که ببینیم طرف مقابل با جدیت وارد میشود. ما در چهار حوزه تحریم، هستهای، تضمین و راستیآزمایی پیشرفتهایی را داشتیم در برخی حوزهها بیشتر و در برخی حوزهها کمتر. امروز روزی است که طرفهای مقابل باید تعهد خود را نشان دهند و نشان دهند در حوزههایی که کمتر پیشرفت داشتیم مثل حوزه رفع تحریمها یا حوزه تضمینها و راستیآزمایی میتوانیم پیشرفتهایی
داشته باشیم.
اما همزمان با آغاز مذاکرات در وین با موضوع لغو تحریمهای غیرقانونی اعمالشده علیه ایران، یک وبگاه آمریکایی به سابقه تاریخی واشنگتن در نقض تعهداتش پرداخت.
«تد اسنایدر»، دانشآموخته فلسفه و تحلیلگر تاریخ و سیاست خارجی آمریکا در وبگاه «آنتیوار» یک فهرست از تاریخ خلف وعدههای واشنگتن منتشر کرد و این عنوان را برای مطلبش برگزید: «یک تاریخ کوتاه از نقض تعهدات.» این تحلیلگر در ابتدا به سراغ برجام و رفت و نوشت: «هجدهم اکتبر ۲۰۱۵(۲۶ مهر ۱۳۹۴)، توافق هستهای برجام با ایران بهطور رسمی تصویب شد. در هشتم می ۲۰۱۸ (۱۸اردیبهشت ۱۳۹۷)، ایالاتمتحده بهطور یکجانبه و غیرقانونی از این توافق خارج شد. این نقض عهد یک مشکل دیپلماتیک برای ایالاتمتحده ایجاد کرد. سایر کشورها در آینده ممکن است تمایلی به امضای توافقنامه با ایالاتمتحده نداشته باشند برای اینکه آنها قادر نخواهند بود اعتماد کنند که ایالاتمتحده به قول خود عمل میکند و دوباره وعده خود را
زیر پا نمیگذارد. »
تد اسنایدر ادامه داد: «این فقط ایران نیست که از ایالاتمتحده ضمانت خواسته است که در صورت مذاکره مجدد درمورد این توافق، ایالاتمتحده تضمین کند که آنها به این توافق بهعنوان یک توافق الزامآور احترام خواهند گذاشت. بیستویکم دسامبر۲۰۲۱ (۳۰آذرماه سال جاری) ولادیمیر پوتین، رییسجمهور روسیه گفت: ما بهخوبی میدانیم که حتی تضمینهای قانونی نیز نمیتوانند کاملا بیخطر باشند برای اینکه ایالاتمتحده بهراحتی از هر معاهده بینالمللی که دیگر برایش جالب نیست، خارج میشود».
به نوشته او، «ایران و روسیه هر دو از وعدههای نقضشده آمریکا آسیب دیدهاند. در تازهترین مورد با خروج ترامپ از برجام به ایران خیانت شد اما این اولینباری نبود که به ایران خیانت میشد. زمانی که رییسجمهور علیاکبر هاشمیرفسنجانی از نفوذ ایران برای کمک به آزادی گروگانهای آمریکایی در لبنان استفاده کرد، رییسجمهور اچدبلیو بوش (بوش پدر) قول داد که کمک ایران «برای مدت طولانی به یادگار خواهد ماند» و «حسننیت باعث حسننیت خواهد شد» اما اینطور نبود و نشد. بوش به رفسنجانی خیانت کرد و ایالاتمتحده تعهد خود را زیر پا گذاشت: آمریکاییها پیام دادند که رفسنجانی نباید انتظار واکنش متقابل آمریکا را داشته باشد.»