تفاوت لغو قرارداد با «اخراج»
یکی، دو مورد در خصوص برخی از اساتید اکنون در افکار عمومی مطرح است. لازم است به‌منظور تبیین مسأله چند نکته را به عرض برسانم.
اولا استاد بازنشسته‌ای به‌صورت حق‌التدریس درس می‌داده، وقتی استاد جوان دیگری استخدام می‌شود، طبیعی است که آن درس را او باید ارائه کند؛ چراکه این استاد جوان با شور نشاط و انگیزه است، پس اخراجی در کار نبوده، این وضع طبیعی است که در دانشگاه‌ها اتفاق
می‌افتد.
دوم کسانی هستند که وضعیت قرارداد پیمانی دارند، قرارداد پیمانی پنج‌ساله است که برخی دانشگاه‌ها هم یک سال، یک سال تمدید می‌کنند.
تبدیل وضع از پیمانی به رسمی آزمایشی شرایطی دارد. اگر شخص نتواند طی پنج سال آن شرایط را کسب کند، به او اعلام خواهد شد.
برخی دانشگاه‌ها مهلت می‌دهند تا استاد بتواند ظرف ۶ ماه تا یک سال شرایط لازم را اخذ کند؛ اما اگر نتواند جبران کند و طبق قانون نتواند به شرایط علمی، پژوهشی و آموزشی مندرج در مقررات پیمانی دست پیدا کند، خودبه‌خود قرارداد پیمانی او تمدید نمی‌شود که البته این هم به معنای اخراج
نیست.
این اتفاق جدیدی نیست و این وضعیت را در سایر صنوف هم شاهد هستیم. بنده تعجب می‌کنم و سوالم آن است که چرا برخی افراد که به رسانه‌های اجتماعی و فضای مجازی دسترسی دارند، این‌طور فضاسازی و قانون‌گریزی می‌کنند.
