مهدی تقوی در گفت‌وگو با «صبح‌نو»: دولت ترامپ و جنگ‌طلبان
با گذشت تنها چند ماه از آغاز دولت دوم دونالد ترامپ، یکی از تحولات مهم در ساختار امنیتی کاخ سفید با برکناری مایک والتز، مشاور امنیت ملی آمریکا، رقم خورد؛ تغییری که بازتاب گسترده‌ای در محافل سیاسی و رسانه‌ای آمریکا داشته است.
مهدی تقوی، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با «صبح نو» ابعاد و پیامدهای این تحول را بررسی کرد.
تقوی در ابتدای گفت‌وگو، با اشاره به سابقه دولت ترامپ در تغییرات سریع و پرتنش در تیم امنیت ملی، گفت: «ترامپ در هر دو دوره ریاست‌جمهوری خود نشان داده که تحمل زیادی برای دیدگاه‌های واگرا در درون تیم امنیتی‌اش ندارد. برکناری مایک والتز ادامه همان روندی است که در دوره اول با کنار گذاشتن چهره‌هایی مانند مک‌مستر و بولتون شاهد بودیم.»
وی در پاسخ به پرسشی درباره ماجرای سیگنال‌گیت و نقش آن در برکناری والتز اظهارکرد: «اگرچه افشای اطلاعات محرمانه از طریق یک گروه سیگنال زمینه رسانه‌ای لازم را برای این تصمیم فراهم کرد؛ اما اختلافات عمیق در رویکردهای سیاست خارجی بین والتز و دیگر مقامات از جمله خود ترامپ و مارکو روبیو می‌تواند دلیل اصلی این تغییر باشد. زیرا دولت ترامپ تمایل دارد در مواجهه با چالش‌هایی چون ایران، چین و روسیه با تیمی هماهنگ و کم‌تنش وارد عمل شود.» تقوی گفت: «تغییر در رأس شورای امنیت ملی دقیقا در آستانه مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا، از نظر زمانی معنادار است. برخی تحلیلگران در آمریکا معتقدند که ترامپ در حال مهیا کردن شرایط برای ورود به مذاکرات با تیمی است که نه لزوما تندرو باشد، بلکه بیشتر عمل‌گرا و هماهنگ با رویکرد شخص رئیس‌جمهور باشد.» کارشناس مسائل بین‌الملل تأکید کرد: «برکناری والتز که از مدافعان سرسخت فشار حداکثری بود، می‌تواند نشانه‌ای از عقب‌نشینی محدود تاکتیکی در قبال ایران تلقی شود.» وی افزود: «از نکات جالب توجه، موضع‌گیری ضمنی پسر ترامپ علیه نئوکان‌ها در ماجرای والتز است. این نشان می‌دهد که دولت ترامپ تلاش دارد مرز مشخصی با جنگ‌طلبان سنتی حزب جمهوری‌خواه ترسیم کند. چنین فاصله‌گذاری می‌تواند در نهایت به نفع فضای دیپلماسی بین‌المللی تمام شود.» این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: «به نظر می‌رسد دولت دوم ترامپ با توجه به شرایط پرتنش جهانی، در حال بازسازی ساختاری و حذف نیروهای نامنعطف است. این تغییرات، اگرچه ممکن است ظاهری پرهیاهو داشته باشند؛ اما در خدمت یک هدف کلان‌تر یعنی تسهیل تصمیم‌سازی در سیاست خارجی و تسریع روندها در پرونده‌هایی مانند ایران، چین و روسیه هستند.»
