این عشق به انقلاب از کجا می‌آید؟
صحنه‌ای ناب، صمیمی و دور از هیاهوی دیپلماسی رسمی؛استقبال پرشور جمعی از شیعیان اندونزی از رئیس مجلس شورای اسلامی در مرکز فرهنگی اسلامی جاکارتا، تنها یک دیدار تشریفاتی نبود. این حضور، ترجمان ارتباطی عمیق و قلبی میان امت اسلامی و پیام‌آوران عزت و استقلال بود.اما این محبت خالصانه، از کجا می‌آید؟ چرا چهره‌ای سیاسی از ایران، این‌گونه در هزاران کیلومتر آن‌سوتر مورد استقبال قرار می‌گیرد؟
پاسخ در تاریخ این انقلاب نهفته است؛ در پنجاه سال ایستادگی و رشادت، در خون‌های ریخته‌شده بر مسیر آزادی و مقاومت، و در صدای بلند مظلومیت‌هایی که جمهوری اسلامی، زبان آن‌ها بوده است. این لحظه، حاصل سال‌ها مجاهدت بی‌وقفه است: از فداکاری‌های حاج قاسم سلیمانی و شهدای مدافع حرم، تا جهاد بی‌صدای فعالان فرهنگی و دیپلمات‌های مؤمنی که مرزهای اعتقادی انقلاب را پاس داشته‌اند.
پیام امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب (مدّ ظله‌العالی)، با صداقت، استقامت و الگوهای عملی، در دل ملت‌ها شنیده شده است. و امروز، دکتر قالیباف – نه فقط به‌عنوان رئیس یک نهاد رسمی، که به‌عنوان فرزند مجاهد این انقلاب – حامل همان پیام است.کسی که در جبهه دفاع مقدس، در امنیت شهر، و در عرصه مدیریت کلان، همه را به میدان تجربه برده است؛ مردی برخاسته از خاک سنگر و سنگینی مسئولیت.
آنچه در اندونزی رخ داد، یک مراسم رسمی نبود؛ بیانی بود از امید، دلبستگی و باور نسل‌های دور و نزدیک به مسیری که انقلاب اسلامی ترسیم کرده است. شیعیان اندونزی، به پیشواز کسی آمدند که برایشان نشانه یک راه است: راه عزت، فداکاری، و صداقت. و این، تنها یک آغاز است. امت اسلامی، تشنه روایت درست و الگوی عملی است. و فرزندان این انقلاب، همچنان در مسیرند.
