ایهود بیلیج، نویسنده روزنامه معاریو، در مقالهای به انتقاد از «بیماری مزمن» در مدیریت نهادها و جامعه اسرائیل میپردازد که عبارت است از نبود تفکر بلندمدت و تمرکز صرف بر منافع کوتاهمدت. او این وضعیت را دلیل اصلی فرسایش قدرت داخلی اسرائیل و گسست جبهه داخلی این کشور در مواجهه با چالشها میداند.
بیلیج میگوید سیاستمداران اسرائیلی بیشتر به دنبال جلب رضایت فوری افکار عمومی هستند تا سرمایهگذاری روی راهحلهای استراتژیک بلندمدت، که این امر جامعه را آسیبپذیرتر و آمادهنبودن برای مقابله با چالشهای بزرگ امنیتی و اجتماعی کرده است.
او مثالهایی از این تفکر کوتاهمدت میآورد، از جمله ضعف تبلیغات رسمی، ناکامی در استحکام صدها هزار خانه در برابر راکتها، سستی در اجرای قانون خدمت سربازی برای گروههای خاص (حریدیم) و سیاستهایی که به جنگهای طولانی منجر میشوند و منابع و جان مردم را میبلعند.
بیلیج این رویکرد را «کوتاهنگری فکری» توصیف میکند و میگوید بسیاری در اسرائیل واقعیتهای بنیادینی مانند این که «زندگی محدود به لحظه حال نیست» را نادیده میگیرند. همچنین تأکید میکند که شکافهای اجتماعی و سیاسی، که ناشی از تحریکات و نزاعهای متقابل است، تهدیدی به اندازه تهدیدات نظامی مستقیم برای امنیت ملی به شمار
میرود.
او اضافه میکند که بسیاری از مردم اسرائیل نمیدانند رفتار فردیشان چگونه بر تصویر کلی جامعه و سطح مقاومت ملی تأثیر میگذارد، در حالی که سیاستمداران از این شکافها برای افزایش قدرت خود استفاده میکنند و تنها به فکر انتخابات آینده هستند، نه سرنوشت نسلهای آینده.
بیلیج به نقل از فیلسوف ایمانوئل کانت میآورد: «چنان رفتار کن که رفتار تو بتواند به قانون عمومی تبدیل شود»، و این جمله را برای نشان دادن کمبود خرد جمعی در اسرائیل بیان میکند؛ جایی که احساسات و تصمیمات شتابزده بر منطق و برنامهریزی بلندمدت چیره شده
است.
او همچنین به استراتژی جنگ اشاره میکند که با مصرف بیرویه نیروی انسانی، باعث خستگی سربازان، نیروهای ذخیره، خانوادهها و اقتصاد شده است و این موضوع اعتماد عمومی به رهبران سیاسی را تضعیف کرده و آمادگی مردم برای مشارکت در وظایف ملی را کاهش داده است.
در نهایت، نویسنده هشدار میدهد که اسرائیل نمیتواند آینده خود را صرفاً به خاطر منافع کوتاهمدت به خطر بیندازد، چون تفکر کوتاهمدت وضعیت حال و آینده را به رنگی بسیار تاریک درمیآورد.