قناد باشی در یادداشتی برای «صبح نو» نوشت: بازتاب طبیعی خشم جهانی علیه صهیونیسم
جعفر قنادباشی، کارشناس مسائل خاورمیانه در یادداشتی برای «صبحنو» نوشت: حادثه استرالیا، از دید کارشناسی و با توجه به شرایطی که صهیونیستها در جهان با آن مواجهاند و نیز خشم گستردهای که در میان مردم جهان ـ از نخبگان گرفته تا عموم مردم ـ شکل گرفته، به هیچوجه یک حادثه غیرقابل پیشبینی، غیرمترقبه یا عجیب نیست. به نظر بنده، این رویداد از منظر کارشناسی، حادثهای کاملاً طبیعی و نتیجه انباشت خشم عظیمی است که علیه صهیونیسم و اقدامات آن به وجود آمده است.
حادثهای قابل پیشبینی در بستر خشم انباشته جهانی
نکته جالب اینجاست که هم رئیس رژیم صهیونیستی و هم دیگر مقامات این رژیم به دو موضوع اشاره کردهاند: نخست، وجود موج عظیم ضدصهیونیستی در استرالیا، هم در سطح خیابانها و هم در میان عموم مردم. این خود یک اعتراف بسیار مهم است و نشان میدهد که حادثه استرالیا، حادثهای عجیب و بدون پیشزمینه نیست، بلکه نشانههای فراوانی برای آن وجود داشته است.
مقامات صهیونیستی همچنین اشاره میکنند که حدود دو سال است چنین فضایی آغاز شده است. این نکته نیز بسیار قابل تأمل است؛ زیرا بهطور دقیق به بازه زمانی آغاز موج کشتار گسترده در غزه بازمیگردد. آنها میگویند این وضعیت دو سال است وجود دارد، که عملاً از زمانی شروع میشود که کشتار وسیع در غزه آغاز شد. این مسئله، همانطور که عرض کردم، کاملاً طبیعی است.
نشانههای پیشین خشم جهانی؛ از اروپا تا خاورمیانه
نکته مهم دیگر این است که نشانههای مشابهی پیش از این حادثه نیز وجود داشته است. شما نگاه کنید: پیش از این، در لندن و پاریس نیز به مراکز صهیونیستی حمله شد و تعدادی از مقامات مذهبی صهیونیست زخمی شدند. اینها نشانههای روشنی است. سال گذشته نیز در همین ایام، خبر ناپدید شدن یک یهودی در امارات منتشر شد و پس از آن، خود صهیونیستها به کشته شدن او اعتراف کردند. این موارد نیز همگی نشانههای روشنی از نفرت گسترده نسبت به صهیونیستهاست.
ورزشگاهها؛ تریبون آشکار اعتراض علیه رژیم صهیونیستی
در بسیاری از مسابقات فوتبال ـ که محل بروز احساسات عمومی مردم است ـ میبینیم پرچم رژیم صهیونیستی هدف خشم مردم قرار میگیرد و طرفداران این رژیم با واکنشهای تند مواجه میشوند. در مقابل، حمایت گسترده و عمومی از فلسطینیها کاملاً مشهود است. این وضعیت نشاندهنده شکلگیری یک پدیده بسیار مهم و جهانی است که بهویژه چند ماه پس از آغاز طوفان کشتار صهیونیستها در غزه، شدت گرفت و بهطور مستمر در حال گسترش است.
در این میان، صهیونیستها تلاش میکنند از چنین حوادثی بهرهبرداریهای مختلفی انجام دهند. نخست اینکه ایران، حماس و حزبالله را متهم کنند و موج جدیدی در سطح جهانی به راه بیندازند؛ موجی که مسلماً پذیرش عمومی نخواهد داشت. دوم اینکه با این حوادث، دولتها را تحت فشار قرار دهند؛ همانطور که دولت استرالیا را به کمکاری متهم کردند و آقای نتانیاهو طی نامهای به نخستوزیر استرالیا گلایه کرد که چرا از یهودیان محافظت نشده است. این ادعا نیز با استقبال مواجه نخواهد شد، زیرا اگر دولتها بخواهند در برابر خشم عمومی مردم و حمایت گسترده از فلسطین بایستند، در واقع پایههای سیاسی خود را سست میکنند و در انتخابات آینده با شکست مواجه خواهند شد.
بنابراین، دولتها حاضر نیستند محبوبیت خود و شانس پیروزی در انتخابات را فدای صهیونیستها کنند. از این رو، این سیاست نیز نمیتواند موفق باشد.
سابقه تاریخی مقابله جهانی با صهیونیسم
سومین هدف صهیونیستها از بزرگنمایی چنین حوادثی، جلوگیری از مهاجرت معکوس است؛ مهاجرتی که پس از جنگ اخیر، بهویژه جنگ ۱۲روزه، از فلسطین اشغالی آغاز شده و روندی گسترده پیدا کرده است. آنها میخواهند با ناامن نشان دادن جهان، مانع خروج صهیونیستها از سرزمینهای اشغالی شوند. اما این هدف نیز عملاً امکانپذیر نیست، زیرا صهیونیستها حاضر نیستند جان خود را در تلآویو و در حملات و جنگهای احتمالی آینده به خطر بیندازند و طبیعی است که به دنبال یافتن نقاط امنتری برای زندگی باشند.
نکته بسیار مهم دیگری که شاید باید در ابتدای بحث به آن اشاره میکردم، این است که باید پرسید آیا پیش از این حادثه، رویدادهای کوچکتر و نشانههای خشم مردمی رخ نداده که رسانههای جهانی آنها را منعکس نکردهاند؟ بر اساس آماری که مشاهده کردم، در آمریکا سال گذشته بهطور میانگین روزانه حدود دو هزار مورد رفتار خصمانه ـ از توهین گرفته تا پرتاب اشیاء ـ گزارش شده است. این خشم عمومی پیش از این نیز وجود داشته، اما به دلیل تلاش گسترده ثروتمندان یهودی برای سانسور رسانهای، بسیاری از این موارد بازتاب نیافته است. این حادثه، به دلیل ابعاد بزرگش، رسانهای شد.
شدید انزجار جهانی از صهیونیستها
در نهایت باید گفت اینگونه حوادث میتواند تکرار شود. به یاد داشته باشیم که در سال ۱۳۵۲، سه نفر ژاپنی ـ که مسلمان هم نبودند ـ در فرودگاه اسرائیل دست به عملیات مسلحانه زدند. زمانی که از آنها پرسیده شد چرا چنین کاری کردند، پاسخ دادند که نمیتوانند تحمل کنند صهیونیستها اینگونه به مردم فلسطین ظلم کنند. این نشان میدهد که جریحهدار شدن احساسات انسانی نسبت به ظلم صهیونیستها، پدیدهای جدید نیست.
در گذشته نیز بسیاری از گروههای آزادیبخش در کشورهای مختلف، بخشی از مبارزات خود را به مقابله با صهیونیسم اختصاص داده بودند. امروز اما این روند بسیار گستردهتر و شدیدتر شده و میتواند نشاندهنده آیندهای بسیار تاریک، نهتنها برای صهیونیستها، بلکه برای حامیان آنها و حتی یهودیانی باشد که بهنوعی با این جریان همراهی کردهاند.
