زهرا اسکندریان| «می‌توان گفت صدر یعنی قلب بیروت و قلب ملت لبنان.» این بخشی کوچک از اسناد منتشرشده ساواک در اردیبهشت1359 است. درباره کسی که حالا 44سال از نبودنش می‌گذرد. امام موسی صدر در چنین روزی در سال1357 بعد از اینکه با روزنامه‌نگاران در هتل الشاطی مصاحبه کرد، به فرودگاه رفت و دیگر هیچ‌وقت برنگشت. شاکر الجوهری، روزنامه‌نگار اردنی، 44سال پیش در چنین روزی امام موسی صدر را در لابی هتل الشاطی لیبی دیده بود که می‌خواست هتل را ترک کند. او آخرین کسی بوده که امام موسی صدر و همراهانش را در حال خروج از هتل دیده است. آن‌ها سوار خودرو پژو۴۰۵ مشکی که خودرو تشریفات دولتی بود، شدند و رفتند. درباره اینکه امام با قذافی ملاقات کرده است یا خیر، نظرهای مختلفی وجود دارد. بسیاری معتقدند دیدار انجام‌ شده و اختلاف نظر و مشاجره شدت گرفته است. برخی نیز این نظر را رد می‌کنند و ربودن امام را برنامه‌ای ازپیش‌تعیین‌شده و عملیات بزرگ بین‌المللی و نه خشمی آنی می‌دانند. 
یکی از کارهای مهم امام موسی صدر در تابستان سال1345 و پس از اجتماعات بزرگ و چندروزه شیعیان لبنان انجام شد. او رسما از حکومت وقت درخواست کرد که مانند سایر طوایف آن کشور، مجلسی برای سامان‌دهی طایفه شیعه و پیگیری مسائل آن‌ها تأسیس شود که همین‌طور هم شد. سرانجام مجلس اعلای شیعیان لبنان بعد از سه سال با جمیع آرا تشکیل و امام موسی صدر به‌عنوان رئیس این مجلس انتخاب شد. او آن‌چنان محبوبیت فوق‌العاده‌ای بین مردم لبنان داشت که جنبش محرومان لبنان را در اوایل سال1353 به‌رهبری خودش تأسیس کرد و البته این اتمام‌حجتی نیز در مقابل دولت وقت بود. هدف از حذف فیزیکی امام موسی صدر، بی‌اثرکردن نقش او بود، ولی قذافی فقط توانست جسم امام و همراهانش را به بند بکشد، اما نگرش امام موسی صدر همچنان حکمفرماست و مسیر برآورده‌کردن مطالبات محرومان و رنجدیدگان مسیری بی‌پایان است، همچنان‌که اندیشه تشکیل مقاومت و نقش‌آفرینی آن در رویارویی با دشمنان کارساز بود. او همان‌طور که ساواک در اسنادش گفته است، از محبوبیتی عجیب برخوردار بود: «صدر در بیروت از قدرتی فوق‌العاده برخوردار است که مافوق قدرت رئیس‌جمهور لبنان است... همه مغازه‌های بیروت، عکس بزرگی از موسی صدر چسبانده‌اند...»