در حالی که ارتش اسرائیل خود را برای انجام یک عملیات نظامی گسترده در غزه آماده می‌کند، بحرانی خاموش و رو به گسترش در صفوف نیروهای زمینی‌ رژيم صهيونيستى آشکار می‌شود. یک مقاله در روزنامه هاآرتص اسرائیل فاش کرده است که سربازان نیروهای زمینی در غزه از کمبود شدید تجهیزات و خرابی‌های مکرر در وسایل و ابزارالات نظامى شکایت دارند که به دلیل محدودیت‌های بودجه‌ای جانشان را تهدید می‌کند، در حالی که میلیاردها دلار در بخش‌های دیگر هزینه می‌شود.
 حجای عامیت روزنامه‌نگار هاآراتص در مقاله خودش در این خصوص توضیح داده است که یکی از تاکتیک‌های اصلی نیروهای زمینی اسرائیل در جنگ غزه، استفاده از آنچه به «نفربر انتحاری» معروف است، می‌باشد. واحدهای مهندسی رزمی این نفربرها را برای کنترل از راه دور تجهیز کرده، سپس آن‌ها را پر از مواد منفجره کرده و به سمت اهداف هدایت می‌کنند.
نفربر انتحاری، نفربرهای قدیمی مدل M113 هستند که ارتش اسرائیل برای تخریب ساختمان‌ها در غزه از آن‌ها استفاده می‌کند.
عامیت می‌گوید هدف از این روش، منفجر کردن بمب‌های جاسازی شده در ساختمان‌ها برای باز کردن مسیر پیشروی نیروها و کاهش خطرات و البته تلفات است، اما موفقیت این تاکتیک همیشه تضمینی نیست؛ به عنوان مثال، در یکی از عملیات‌ها، دستگاه انفجار نفربر خراب شده بود و فرمانده واحد درخواست کمک از یک پهپاد برای انفجار از راه دور کرد اما پاسخ شنید که «بودجه‌ای برای این کار نیست».
به دلیل نبود جایگزین، سربازان مجبور شدند به سمت نفربر بمب‌گذاری شده بروند و دستگاه انفجار را به صورت دستی تعمیر کنند که این اتفاق ریسک جانی بالایی دارد. نویسنده مقاله تأکید کرده که این حادثه یک مورد استثنایی نیست و موارد متعددی وجود داشته که سربازان اسرائیلی به دلیل محدودیت‌های بودجه در وضعیت «دشوار و خطرناک» قرار گرفته‌اند. یک افسر ارشد که از آغاز جنگ در غزه خدمت می‌کند به هاآرتص گفته: «به سادگی بودجه کافی برای انجام امور به شکل درست وجود ندارد. این را در همه جا می‌بینیم، چه وقتی دستگاه‌های کنترل از راه دور در شب خراب می‌شوند، چه وقتی تلاش می‌کنی کامیون قدیمی را بکشی، در حالی که در عملیات علیه ایران همه جزئیات با دقت انجام می‌شد، اما در اینجا ما فقط سوخت جنگ‌ هستیم.»
یک افسر تانک اسرائیلی نیز گفته که تأمین قطعات یدکی در بدترین وضعیت دیده شده در طول خدمتش است و حتی در قطعاتی مثل پیچ و زنجیر که برای حرکت تانک حیاتی‌اند هم کمبود داریم. موتورهای تانک ها نیز به دلیل عدم توان مالی برای نگهداری، به موقع تعمیر نمی‌شوند.
این مشکل تنها محدود به سربازان و تجهیزات سبک نیست. به گفته عامیت، نیروی زرهی نیز تحت فشار مشابهی قرار دارد.
او اشاره می‌کند که هاآرتص قبلاً گزارش داده بود تحریم و محدودیت آلمان ها در تأمین قطعات یدکی به وخامت این بحران دامن زده است. 
با نزدیک شدن به دو سال از آغاز جنگ، شبکه‌های اجتماعی پر شده از پست‌هایی که سربازان کمبودها را توصیف کرده و درخواست کمک می‌کنند.  نامه‌ای تازه از واحد ارتباطات یک گردان زرهی می‌گوید: «ما یک واحد ذخیره هستیم که تجهیزات قدیمی دریافت می‌کنیم که جان ما را تهدید می‌کند. مرتب به غزه اعزام می‌شویم و با کمبود تجهیزات عملیاتی اساسی مواجهیم. بنابراین کمپین جمع‌آوری کمک راه انداخته‌ایم.» عامیت در مقاله خود می‌گوید درخواست‌های مشابهی از سربازان دیگر برای دریافت تجهیزات حفاظتی مانند کلاه‌خود، جلیقه ضدگلوله و برانکارد مطرح شده است.
همچنین او اشاره می‌کند که نشانه‌های دیگری از بحران مالی در هفته گذشته ظاهر شده که به شکل سه مناقصه اسلحه توسط وزارت دفاع اعلام شده است:

 •اول: تصویب طرحی برای تسریع تولید تانک‌های «مرکاوا» و نفربرهای «نمر» و «ایتان» با هزینه بیش از ۵ میلیارد شِکل.

 •دوم:آمادگی اسرائیل برای عقد قراردادی با آمریکا برای خرید دو فروند هواپیمای سوخت‌رسان بوئینگ به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار برای جایگزینی هواپیماهای قدیمی که باید از خدمت خارج می‌شدند.

 •سوم: اعلام خرید پهپادهای ساخت شرکت اسرائیلی «اکستند» به ارزش ده‌ها میلیون شِکل که هر پهپاد حدود ۳۵۰۰ شِکل قیمت دارد و سفارش اولیه ۵۰۰۰ پهپاد است با امکان افزایش تا ۱۵۰۰۰ پهپاد.

قیمت بالای این سفارش ها برخی کارشناسان را متعجب کرده چون شرکت سازنده برای تولید پهپادها از یک شرکت اروپایی که سه سال است به اوکراین پهپاد می‌دهد و قطعات ارزان قیمت تهیه می‌کند استفاده می‌کند. عامیت از این قرارداد انتقاد می‌کند و می‌گوید ارتش اسرائیل محصولی دریافت خواهد کرد که فاقد ویژگی‌های پیشرفته و هوش مصنوعی مطابق نیازهایش است. او به گفته یک منبع صنعتی ناشناس که با اینگونه قراردادهای نظامی آشناست اشاره می‌کند که این پهپادها «پهپادهای ابتدایی ساخته شده از قطعات ساده بدون هوش مصنوعی و محاسبات پیشرفته هستند و همه چیز به اپراتور بستگی دارد.» افسران نیروی زمینی اسرائیل گفته‌اند در حالی که ارتش آمریکا توان پرداخت پهپادهای خودران را دارد، ارتش اسرائیل به خرید ارزان‌ترین‌ها اکتفا می‌کند. هاآرتص می‌گوید این مناقصات سه‌گانه در زمانی اعلام شده که نارضایتی میان نیروهای زمینی و نیروی هوایی افزایش یافته است. عملیات اخیر علیه ایران که توسط نیروی هوایی انجام شد، این تنش‌ها را تشدید کرده است، در حالی که غزه به عنوان یک باتلاق عمیق و بی‌پایان دیده می‌شود که نیروهای زمینی بار سنگین جنگ را بر دوش دارند و نیازهای لجستیکی و انسانی بسیار بیشتری دارند. بودجه دفاعی ۲۰۲۴ که در مارس منتشر شد، این عدم تعادل را نشان می‌دهد، چرا که اسرائیل در سال‌های اخیر قراردادهای بزرگ تسلیحاتی منعقد کرده که حدود ۷۵ درصد آن‌ها به نیروی هوایی اختصاص یافته است. طبق گزارش، بودجه دفاعی ۲۰۲۵ حدود ۱۴۰ میلیارد شِکل است (کمی کمتر از ۱۶۰ میلیارد سال ۲۰۲۴) که همچنان برای نیازهای جنگ کافی نیست.
عامیت می‌گوید این تنگناهای مالی به معنای ریسک بیشتر برای سربازان است، به ویژه در عملیات پیش‌رو برای کنترل شهر غزه. یکی از افسران وضعیت را چنین خلاصه کرده است: «اگر هدف کنترل غزه و تخریب ساختمان‌های بلند است، باید رویکرد جدیدی اتخاذ شود که نیروی هوایی نقش اصلی را ایفا کند، وگرنه نمی‌دانین چگونه این کار توسط نیروی زمینی امکان‌پذیر باشد.